Od Vane'a cd. Katrin

Odwróciłem się tyłem do wadery. Po kilku minutach ciszy odezwałem się. - Smutna historia.- wadera odwróciła się. Jej oczy były zaczerwienione od łez, a futro napoliczkach mokre. - T... tak myślisz?- powiedziała. Zawtórowałem jej, kiwając głową. Potem spojrzałem w niebo. Przez chmury prześwitywały promienie słońca. - Muszę wracać. Zaraz wyjdzie słońce. - Nie...- zaczęła błagalnie wadera. Odszedłem o kilka kroków, ale zatrzymałem się, odwracając się do Katrin i patrząc na nią. - Też to słyszysz?- zapytałem.                                                                        (Katrin?)